ဆုပ္လဲစူး စားလဲရူး ဘဝမ်ား မယ္

လူထုအသံအြန္လိုင္းဂ်ာနယ္က ေဆာင္းပါးပါခင္ဗ်ာ။ ထံုးစံအတိုင္း အယ္ဒီတာက သနပ္ခါးလူးေပးထားပါတယ္။
ဒီစာအတြက္ အခ်က္အလက္ကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕မွတ္တမ္းကဆင့္ပြါးကူးယူၿပီးေရးဖြဲ႔ထားပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကို အယ္ဒီတာက ေျပာင္းထားေပးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စာရိုက္ရံုေလးလို႔ပဲေျပာရမလား...
အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔ အဖို႔တြင္ ႏိုင္ငံသား စီစစ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ျခင္း ဟူသည္မွာ နားစိမ္းေနေသာ၊ ဘာမွန္းမသိေသာ အေၾကာင္းအရာသစ္ ျဖစ္သည္။ ဘာမွ ေရေရရာရာ မသိၾက၊ သိေစရန္ အတြက္လည္း ထိုင္းအစိုးရ အပါအဝင္ မည္သူမွ ရွင္းလင္း ေျပာဆိုေပးျခင္း မရွိဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။


ေျမာက္မ်ားလွေသာ အဆင့္ ဆင့္မ်ားကို တသန္းခြဲခန္႔ လူဦးေရက (၇)လတာ အခ်ိန္တို အတြင္း ၿပီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္ဟု အမိန္႔ခ်မွတ္ ထားသည့္ အျပင္ ၿပီးေအာင္ မလုပ္လွ်င္ ဖမ္းဆီးၿပီး ျမန္မာျပည္ ျပန္ပို႔မည္ ဟုလည္း ရာဇသံ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေပးထားသည္။ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔မွာ မိမိ အနာဂတ္ကို ဆံုးျဖတ္ရန္ အလြန္ အေရးႀကီးလာၿပီ ျဖစ္သည္။ တၿပိဳင္နက္တည္း တြင္လည္း ေကာလဟာလ မ်ားက က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္လာသည္။ ဖမ္းသည္၊ ဆီးသည္၊ အခြန္ေကာက္သည္၊ ရထားလမ္းေဖါက္သည္... စေသာ သတင္းမ်ားသည္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား သာမက ျမန္မာျပည္ရွိ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ား ကိုပါ ကူးစက္ေလာင္ကၽြမ္း ပူေလာင္ ေစေတာ့သည္။ ထို႔အတူ ဝန္ေဆာင္ခကို အဆမတန္ ေစ်းႀကီးႀကီး ယူ၍ စားမည့္၊ ဝါးမည့္၊ ပြဲေတာ္ႏဲႊမည့္ ခါေတာ္မီ မုဆိုးတသိုက္သည္ ကုမၸဏီမ်ား ဖြင့္ကာ က်ားေခ်ာင္း ေခ်ာင္းလာၾကေတာ့သည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔သည္ ေကာလဟာလ သတင္းအတြက္ ပူပန္ရသည္က တဖက္၊ ပတ္စ္ပို႔ မလုပ္လွ်င္ အဖမ္းခံရၿပီး ျပန္ပို႔မည္ ဆိုသည္ကတဖက္၊ ပတ္စ္ပို႔ လုပ္လွ်င္လည္း ေစ်းႀကီးႀကီး ေပးရဦးမည္ ဆိုသည္က တဖက္ႏွင့္ ဗ်ာမ်ား ေနရၿပီျဖစ္သည္။ ပတ္စ္ပို႔ လုပ္မည္ဆိုလွ်င္ ျမန္မာဖက္က စာအုပ္ဖိုး က်ပ္၃ေထာင္(ဘတ္၁၀၀ခန္႔) ႏွင့္ ထိုင္းက ဗီဇာေၾကး ဘတ္၅၀၀ (မူလက ဘတ္၂၀၀၀ သတ္မွတ္ ထားေသာ္လည္း ျပန္ေလွ်ာ့ေပးသည္) စုစုေပါင္း ဘတ္၆၀၀ ခန္႔သာ ကုန္က်မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေက်းဇူးရွင္ ကုမၸဏီမ်ားက ဘတ္ ၅၀၀၀ မွ ဘတ္ ၉၀၀၀ ခန္႔ ယူၾကသည္။ ယခုအခါတြင္ ၂၀ေက်ာ္ခန္႔ ရွိေနေသာ ကုမၸဏီႀကီးႀကီး ငယ္ငယ္တို႔သည္ ေနရာေဒသ မ်ိဳးစံုတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ ေနရာယူလ်က္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ ပွ်မ္းမွ်အားျဖင့္ လူတဦးလွ်င္ ဘတ္ ၂၀၀၀ အျမတ္ရသည္ဟု ေလ်ာ့ေလ်ာ့တြက္ လွ်င္ပင္ လူတသန္းခြဲ အတြက္ ဘတ္သန္း ၃၀၀၀ (ျမန္မာေငြ က်ပ္သန္းေပါင္း တစ္သိန္း) ရရွိ ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔ ေသြးႏွင့္ ေခၽြးႏွင့္ ဘဝႏွင့္ရင္း၍ ရွာေဖြ စုေဆာင္းထားသည့္ ထိုထို ေျမာက္မ်ား လွစြာေသာ ေငြမ်ားသည္ လူတစု ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အက်ိဳးမဲ့ ေပးဆပ္ရသလို ျဖစ္ေနသည္။

ထိုင္း အစိုးရအေနျဖင့္ သတင္း အခ်က္အလက္မွန္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထုတ္ေဝရန္ ပ်က္ကြက္မႈေပါင္း မ်ားစြာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔အတူ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္သူ ပြဲစားကုမၸဏီ မ်ားကိုလည္း အထိန္းခ်ဳပ္ မရွိသေလာက္ လႊတ္ေပး ထားခဲ့သည္။ ထိုင္း အစိုးရအဖို႔ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ႏိုင္ငံေရး ျပႆနာမ်ားကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း ေနရသျဖင့္ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔၏ အေရးကိစၥသည္ ဦးစားေပး ကိစၥတြင္မရွိ၊ ဥပမာျပရလွ်င္ ဇန္နဝါရီလ ၂၀ရက္ ေန႔တြင္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ သက္တမ္းကုန္မည့္ အလုပ္သမား ၆ေသာင္းေက်ာ္ ရွိေနသည္။ ထို သူတို႔သည္ သက္တမ္း တိုးခြင့္မရလွ်င္ တာဝန္ရွိသူတို႔က စစ္ေဆးေတြ႔ရွိလွ်င္ ဖမ္းဆီးၿပီး ျမန္မာျပည္ ျပန္ပို႔ခံရမည့္ ကိန္းဆိုက္ေနသည္။ ထို႔အတူ လာမည့္ ေဖေဖၚဝါရီ ၂၈ရက္ တြင္ က်န္ေသာ အုပ္စုမ်ား ကလည္း တၿပိဳင္နက္တည္း သက္တမ္း ကုန္ဦးမည္။ မူလက ေဖေဖၚဝါရီ ၂၈ရက္ အၿပီး ပတ္စ္ပို႔လုပ္ရမည္၊ မလုပ္ရေသးသူမ်ား ျပန္ပို႔မည္ဟု ေၾကျငာထားသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ အထက္က ဆိုခဲ့ေသာ ဇန္နဝါရီ ၂၀ရက္ေန႔တြင္ သက္တမ္းကုန္မည့္ သူမ်ားသည္ အခက္ ေတြ႔ေနရသည္။ ပတ္စ္ပို လုပ္ရန္လည္းမမီ သက္တမ္းကလည္း ကုန္ေတာ့မည္ ဘာဆက္ လုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ ဇန္နဝါရီလ ၁၉ရက္ ေန႔တြင္မွ ဝန္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝး သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ထပ္မံ သက္တမ္း တိုးႏိုင္ေၾကာင္း ပတ္စ္ပို႔လုပ္ရန္ ကာလကို ေနာက္ထပ္ ၂ႏွစ္အထိ အခ်ိန္တိုးေပးေၾကာင္း ေၾကျငာသည္။ အလုပ္ရွင္ ေျပာင္းခြင့္မရွိ ဟူေသာအခ်က္က ထပ္မံ အဆစ္ တိုးလာသည္။ ထိုအခ်က္ေၾကာင့္ အလုပ္သမားေပါင္း မ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ၾကဦးမည္ ျဖစ္သည္။

ပံုမွန္အားျဖင့္ အနည္းဆံုး တလ ႀကိဳတင္ ေၾကျငာရမည္ကို တရက္အလိုမွ ကပ္၍ေၾကျငာျခင္း ျဖစ္သည္။ နဂိုရ္ ကတည္းက ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔သည္ သတင္း အခ်က္လက္အမွန္ကို လက္ခံသိရွိ နားလည္ျခင္း တို႔၌ အားနည္းေနသည္။ ယေန႔ ထက္တိုင္ေအာင္လည္း မိမိကိုင္ထားေသာ လက္မွတ္သည္ မည္သည္ ့အက်ိဳးကိုရရွိ သည္၊ မည္သည္တို႔က မရ၊ မည္သည့္ အခြင့္အေရးမ်ားရွိသည္ စေသာ အေရးႀကီးသည့္ အခ်က္မ်ားကို ေကာင္္းစြာ သေဘာေပါက္ နားလည္ထားျခင္း မရွိေပ။ ထို႔အတူ ပတ္စ္ပို႔ ရလွ်င္လည္း မည္သည့္ အက်ိဳးအျမတ္ ခံစားရသည္၊ မည္သည့္ အခ်က္မ်ားကို လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ရမည္ စသည္ျဖင့္ ကြဲကြဲျပားျပား နားလည္ထားျခင္း မရွိ။ ယုတ္အစြဆံုး ယခုလက္ရွိ ပတ္စ္ပို႔ ရရွိထားၿပီး သူမ်ားပင္ ေသခ်ာ နားမလည္ေသးေပ။ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား နားမလည္ ျဖစ္ေလ ထိုအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ အျမတ္ထုတ္မည့္ သူမ်ားက သေဘာက်ျဖစ္ေလ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ား နစ္နာၿပီးရင္း နစ္နာေလ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ယခင္က အလုပ္ လုပ္ခြင့္လက္မွတ္ လုပ္ရာတြင္ အစိုးရက သတ္မွတ္သည့္ ဘတ္၃၈၀၀ ေစ်းႏႈန္းအတိုင္း ကုန္က်သည့္ သူက နည္းပါးသည္။ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ၈၀% ခန္႔ေသာ အလုပ္သမား တို႔သည္ ဘတ္၄၅၀၀ မွ ၇၅၀၀ခန္႔ အထိ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ ပြဲစားတို႔က ျဖတ္စားျခင္းကို ခံခဲ့ေနရၿပီး ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ တြင္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ လက္မွတ္ဖိုး ကလည္း ဘတ္၄၅၀၀ မွ ၇၅၀၀ ေလာက္ အထိ ကုန္က်ဦးမည့္ အျပင္ ေနာက္ထပ္လည္း ပတ္စ္ပို႔ဖိုး အျဖစ္ ဘတ္၆၅၀၀ မွ ၈၅၀၀ခန္႔ အထိ ထပ္မံ ကုန္က်ဦးမည္ ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ဘတ္၆၀၀ ခန္႔သာကုန္မည့္ ပတ္စ္ပို႔ကို ဘတ္၆၅၀၀ မွ ၈၅၀၀ အထိ ေပးေဆာင္ ေနရေသာ ျမန္မာ အလုပ္သမားတို႔ ထိခ်က္နာလွသည္ဟု ဆိုရမည္ပင္။ ေက်ာမြဲ အလုပ္သမား တို႔သည္ ထိုင္း၊ ျမန္မာ ပြဲစားတို႔၏ အဆင့္ဆင့္ေခါင္းပံု ျဖတ္မႈမ်ားကို ခံရဦးမည္သာမက အလုပ္ရွင္တို႔၏ ဖိႏွိပ္မႈမ်ိဳးစံု တို႔ကိုလည္း လည္စင္း ခံၾကရမည္ ျဖစ္သည္။

အမွန္စင္စစ္ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ျမန္မာ အလုပ္သမားအေရးကို ေဆာင္ရြက္ေနေသာ အန္ဂ်ီအိုမ်ား မ်ားစြာရွိသည္။ ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအို အစ၊ ျပည္တြင္း အန္ဂ်ီအို အလယ္၊ ဘုစုခရု ေရာင္စံုအခြင္႔အေရး အဖြဲ႔ အဆံုး ရာႏွင့္ခ်ီေသာ အန္ဂ်ီအိုမ်ားစြာ မ်ားစြာရွိေနသည္။ ထိုထိုေသာ အဖြဲ႔မ်ားသည္ တႏွစ္ တႏွစ္တြင္ အလုပ္သမား အေရးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သန္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ ဘတ္ဂ်က္ကို ရရွိသံုးစြဲ ေနၾကသည္။ ထို႔အတူ ျမန္မာဘာသာ၊ တိုင္းရင္းသား ဘာသာ၊ ဘာသာမ်ိဳးစံု ထုတ္လႊင့္ေနေသာ မီဒီယာ မ်ိဳးစံုလည္း ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္ အဆိုပါ အန္ဂ်ီအိုမ်ား၊ မီဒီယာမ်ားသည္ ျမန္မာ အလုပ္သမား တို႔အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးေသာ ကာလတြင္ မွန္ကန္စြာ အကူအညီ အေထာက္အကူ မေပးႏိုင္၊ ထို႔ထက္ဆိုးသည္မွာ အခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားက အလုပ္သမားမ်ား ေၾကာက္လန္႔ေစရန္ ဖမ္းေနၿပီ၊ ဆီးေနၿပီ စေသာသတင္း၊ ေကာလဟာလမ်ားကို အဆင္ျခင္မဲ့ ထုတ္လႊင့္ၾကသည္။ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ အေရအတြက္ မနည္းလွေသာ အလုပ္သမားမ်ား အထုပ္ေကာက္၍ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္တြင္လည္း ၾကာရွည္ မရပ္တည္ႏိုင္သျဖင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ခိုးလမ္းက တဆင့္ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး ျပန္လာရ ျပန္သည္။ ထိုအတြက္ ေငြးေၾကးမ်ားစြာ ကုန္က်သည့္ အျပင္ တခ်ိဳ႕ အသက္ အႏၱရာယ္ျဖင့္ပင္ ရင္ဆိုင္ၾကရသည္။ ထိုအတြက္ မည္သူကမွ တာဝန္ယူသူ မရွိၾကေပ။ ျမန္မာ အလုပ္သမား မ်ားသည္ အေျခအေန အရပ္ရပ္တို႔၌ နိမ့္ပါး ေနၾကသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ လတ္တေလာ အဆင္ေျပေရး အတြက္ မသိျခင္း၊နားမလည္ျခင္း မ်ားထဲတြင္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွား ေနၾကရသည္။ အားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ေသြးစုပ္၊ အျမတ္ထုတ္မည့္ သူမ်ားကလည္း ေနရာမ်ိဳးစံုမွ ဖိႏွိပ္ေနၾကသည္။ ေငြေၾကးအရ ေသာ္လည္းေကာင္း ဥပေဒစည္းမ်ဥ္း မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ေက်းကၽြန္အျဖစ္ တဖန္ သြတ္သြင္းျခင္းကို က်ေရာက္ၾကရ ေတာ့မည္ဟု ဆိုလွ်င္ လြန္အံ့မထင္။

အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားမ်ား၏ ဆုပ္လည္းစူး စားလည္းရူး ဘဝမ်ားစြာအား အိပ္မက္ဆိုးမ်ားမွ ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ ႏိုင္ၾကပါေစဟူ၍ ေရရြတ္ ျမည္တမ္းေနယံုမွ တပါး ......... အျခား မရွိေပ။